Friday, August 14, 2015

นิสัยการเขียน เราสร้างได้!

วันนี้มีบทความของฝรั่งมาแบ่งปันค่ะ เหมาะกับคนรักอาชีพนักเขียนอย่างเรามากๆ เค้าว่านักเขียนที่แท้จริง เค้าเขียนหนังสือกันทุกวัน เพื่อสร้างนิสัยชอบเขียน ขอให้เชื่อเถอะว่า นักเขียนที่ดีจริง เก่งจริง แท้จริงแล้วมาจากระเบียบวินัย ไม่ใช่พรสวรรค์!

ความแตกต่างของนักเขียนมืออาชีพกับนักเขียนสมัครเล่น มีอยู่ข้อเดียวคือ "การฝึกฝน" ที่ต่างกันเท่านั้น

เทคนิคก็คือต้องสร้างนิสัยการเขียน ทำๆๆๆ ทุกวัน ทำจนกระทั่งไม่ต้องคิดว่าจะเขียนก็เขียนเองโดยอัตโนมัติ

3 วิธีช่วยสร้างนิสัยการเขียน




  1. เลือกสถานที่ที่จะเขียน จะเป็นที่ไหนก็ได้ค่ะ ขอให้เป็นที่ๆ เราชอบ มีความสุข นั่งสบาย มีแรงบันดาลใจ (อย่าหลับนะคะะ)
  2. เลือกเวลา เหมือนข้างบนค่ะ จะเป็นเวลาไหนก็ได้แต่ขอให้เป็นเวลาเดียวกันของทุกๆ วัน ขอให้ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่เรานั่งลงและเริ่มต้นเขียน ไม่ต้องแคร์ว่าจะมีเรื่องจะเขียนหรือเปล่า ให้คิดว่าเราจะเขียนในช่วงเวลานี้ล่ะ ถ้าไม่อย่างนั้นก็จะไม่มีวันเริ่มซะที (อ่ะนะ)
  3. ตั้งเป้าหมาย จะเป็นกี่หน้าหรือเป็นกี่คำก็ได้ โดยทั่วไปค่าเฉลี่ยของคำที่สามารถสร้างนิสัยงานเขียนได้อย่างสม่ำเสมออยู่ที่ 300-1,000 คำ ถ้านับเป็นหน้าก็ประมาณ 2-3 หน้าA4 (หน้าละ 400 คำโดยประมาณค่ะ)
ตำราฝรั่งเค้าบอกให้ทำซ้ำๆ ทำสม่ำเสมอ ทำทุกวันแบบนี้ไปเรื่อยๆ ภายในไม่กี่เดือน เราจะเขียนได้เร็วขึ้นและง่ายขึ้นค่ะ

พอถึงจุดนี้ ก็อาจจะมีคนตั้งคำถาม เพราะเข้าสู่โหมดต่อมาก็คือ...

"แล้วจะเขียนอะไร?" "นึกไม่ออก!"???

อย่าได้แคร์ค่ะในช่วงเริ่ม ให้เขียนไปก่อนเพราะถ้านิสัยรักการเขียนยังไม่เริ่ม งานเขียนก็ยากที่จะทำได้ดี ขอให้ใช้ช่วงเวลานี้ในการฝึกฝนตัวเองให้ดีขึ้นๆ

ถ้าคิดไม่ออกจริงๆ ลองเขียนเรื่องพวกนี้ดูค่ะ

  • เขียนเรื่องรอบๆ ตัวเรา
  • เขียนว่าเราทำอะไรบ้างวันนี้
  • เขียนภาคต่อหรือบทต่อ ของหนังสือตัวเองที่ยังค้างอยู่
  • เขียนถึงเป้าหมายของตัวเอง อยากเป็นหรืออยากทำอะไร
  • เขียนอะไรก็ได้ที่อยากเขียน!

หลายคนอาจคิดว่าเขียนอะไรก็ได้แล้วจะเขียนไปทำไม (ยะ) จริงๆ ถ้าพูดถึงการสร้างนิสัยในการเขียน อย่างน้อยเราก็มีก้าวแรกที่จะก้าวต่อไปค่ะ ดีกว่าไม่มีก้าวแรกเลยก็ไม่ได้เริ่มซะทีเลยนะ

สู้ต่อไปทาเคชิค่าาา

หลิน^^

http://goinswriter.com/start-writing-daily/



1 comment:

  1. กำลังตกอยู่ในภาวะ "เฉื่อย" มีความฝันที่อยากจะมีหนังสือของตัวเองสักเล่ม..แต่เหมือนแบตมันอ่อนพลังไม่ค่อยมีต้องมองหาอะไรจุดประกายในตัวเอง...ยังคิดว่าเราจะทำได้เหรอ..มีงานประจำทำก็ยุ่งมากพอแล้วอายุก็เยอะแล้ว..เคยเขียนไดอารี่ แต่งกลอนเป็นสิบๆ หน้าก็วางมันห่างหายไปนานมาก...จู่ๆเราก็กลับมานึกถึงมันอีก..ก็ยังคิดว่าเฮ้ย..มันคือความฝันของเรานี่นา..เรายังคิดถึงมันอยู่..ก็เลยบอกกับตัวเองว่าจะเริ่มต้นจากการกลับมาเขียนไดอารี่เป็นอย่างแรก..อย่างน้อยเราทุกวันมันก็มีสตอรี่ที่เกิดขึ้นกับเรา..กับคนรอบตัวเรา...อย่างน้อยบทความนี้ก็ทำให้เรามั่นใจที่จะกลับมาเริ่มต้นการ "เขียน" อีกครั้ง....Keep Forward Fighting!! ค่ะ

    ReplyDelete